ที่ฉันได้เอาหัวใจไปฝากกับเธอไว้
เธอจะโยนทิ้งไปเหมือนใคร ๆ ที่เขาทำไหม
ก็ฉันเสียใจทุกๆ ครั้งที่ใครจากไป
วันนี้จะเป็นเหมือนก่อนไหม
ถ้าหากว่าวันนี้ฉันไม่ไหว
แล้วใครจะไหวล่ะ
แรกๆ เธอบอกจะอยู่แล้ววันนี้เธอไปไหนน่ะ
ตอนนี้เธอคงสบายดีและมีความสุขใช่ไหมล่ะ
เอาเลยถ้าหากคิดว่าเธอไหว
ฉันคิดว่าฉันไม่ไหวว่ะ
ตอนนี้ฉันยอมและฉันไม่เคยจะคิดสู้
ความรู้สึกที่ตายไปแล้วฉันก็ไม่เคยจะคิดกู้
น้ำตาทุกหยดของฉันมักถูกปรากฏบน Tissue
นี่ก็เลยเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันโครตเกลียดชีวิตคู่
และแล้วชีวิตที่เหลือของฉันก็ได้เดินทางมาหยุดที่
ความรู้สึกคาราคาซังที่มันมิอาจมีจุดสิ้น
คมหนามที่ชื่อความรักมันคงไม่เคยจะหยุดทิ่ม
จากที่ฉันเคยเป็นคนสดใสตอนนี้ทุกอย่างกลับหยุดนิ่ง
ฉันสะดุดกลิ้งจนแทบไม่มีเวลาคิด
ฉันกลายเป็นคนที่นอนไม่หลับรู้ไหมมันทรมานชิบ
และเพื่อนของฉันก็คือพระจันทร์ และก็พระอาทิตย์
ใครว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม
แต่สำหรับฉันคือยาพิษ
ที่ฉันได้เอาหัวใจไปฝากกับเธอไว้
เธอจะโยนทิ้งไปเหมือนใครๆ ที่เขาทำไหม
ก็ฉันเสียใจทุกๆ ครั้งที่ใครจากไป
วันนี้จะเป็นเหมือนก่อนไหม
ทุกอย่างที่เธอเคยเป็น เธอเองก็รู้ฉันรับได้
แต่ทำไมทิ้งฉันไปซะงั้น รู้ไหมว่ามันโครตมักง่าย
และไม่ว่าสิ่งของหรือเสื้อผ้าทุกชิ้น
ที่ฉันนั้นเคยนั่งพับให้
จากคนอย่างฉันที่ทำไม่เป็น
จนวันนี้ฉันนั้นพับได้
และเธอก็รู้ฉันรักใครแล้ว แน่นอนฉันมักใคร่
อยากรู้ไหมเธอโกหกกี่รอบ
เดี๋ยวฉันจะนับให้
ฉันให้อภัยเธอหมดทุกอย่าง
แต่มันอาจยังไม่ชัด ใช่
แต่นั่นคือรักทั้งหมดที่มีเท่าที่ตัวฉันจะรักได้
นี่คือฉันเวอร์ชันที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็น
ใจฉันเย็นเท่าที่จะเย็น
ฉันเกลียดตอนฉันที่เป็นบ้า
น้ำตาเต็มหน้าเข้าที่ประเด็น
เธอเลยได้เป็นสิ่งที่จะเป็น
น้ำหยดจากตาลงที่กางเกง
จากนั้นฉันพังทุกอย่างในห้อง
ฉันเตะทุกอย่างเก้าอี้กระเด็น
หมัดข้างขวาฉันฝังผนัง
มองเลือดจากหมัดตอนที่ละเลง
เธอไม่เคยมองฉันมีชีวิต
เธอมองฉันเป็นเพียงซีกมะเร็ง
ที่พร้อมจะตัดกันทุกเวลา
และรบกวนเธอเอามามีดมาเล็ม
คงดีกว่าฆ่าฉันให้ตาย
ฉันคงสบายกว่าที่จะเป็น
จะมีคนๆนึง
ที่เขาทำให้เราแตกสลาย
คล้ายว่าตายทั้งเป็น
และไม่อาจทำ
ให้หัวใจรักใครอีก
ถ้าวันนี้ฉันยังเป็นอยู่แบบนี้
ที่ฉันได้เอาหัวใจไปฝากกับเธอไว้
เธอจะโยนทิ้งไปเหมือนใครๆ ที่เขาทำไหม
ก็ฉันเสียใจทุกๆ ครั้งที่ใครจากไป
วันนี้จะเป็นเหมือนก่อนไหม
ฉันผิดเองแหละที่ในทุกครั้งไม่ยอมหลบ
เลยต้องมาเสียใจซ้ำๆ
ไม่รู้กี่ครั้งไม่ยอมหมด
ไอตัวตนอยู่บนเตียงผ้าห่มหนึ่งผืนที่นอนกก
ก็ในเมื่อนิทานมีกาลครั้ง
แน่นอนมันต้องมีตอนจบ
และเธอกับฉันได้ครองบท
ที่ฉันได้เอาหัวใจไปฝากกับเธอไว้
เธอจะโยนทิ้งไปเหมือนใคร ๆ ที่เขาทำไหม
ก็ฉันเสียใจทุกๆ ครั้งที่ใครจากไป
วันนี้จะเป็นเหมือนก่อนไหม